U četvrtak 25. septembra u 19 časova u prodajnoj galeriji Beograd otvara se izložba Teodore Nikolić Neizbrisivi prostori proteklih samoće.
Teodora Nikolić (Beograd, 1998) doktorant je druge godine akademskih studija na Fakultetu primenjenih umetnosti, Univerziteta umetnosti u Beogradu, na odseku Primenjena umetnost i dizajn, pod mentorstvom vanr. prof. dr um. Tijane Kojić.
Osnovne i master akademske studije završila je 2020. i 2021. godine na Fakultetu primenjenih umetnosti, u okviru odseka Primenjeno slikarstvo, pod mentorstvom red. prof. mr Miroslava Lazovića. Od 2024. godine angažovana je na FPU na predmetima Crtanje i Slikanje pod zvanjem istraživač pripravnik, čije se naučno-umetničko istraživanje finansira od strane Ministarstva nauke, tehnološkog razvoja i inovacija.
Dobitnica je stipendije Dositeja, Fonda za mlade talente, za osnovne i master studije. Redovna je članica slikarske sekcije ULUS-a i slikarsko-grafičke sekcije ULUPUDS-a. Do sada je priredila sedam samostalnih izložbi i učestvovala na brojnim kolektivnim u Srbiji i regionu. Aktuelnu izložbu čine slike iz najnovije produkcije u duhu geometrijske apstarkcije, u klasičnoj slikarskoj tehnici akril na platnu.
Teodora Nikolić u svom radu često polazi od predloška, pronađenog u drugom mediju ili pak realnom prostoru, koji potom migrira ka onome što vidimo na njenim platnima.
Nadovezujući se na istraživanja unutar jednog formalnog okvira proteklih godina – započetog sa izložbom 43 zalaska koja narativno prati jednu „epizodu“ iz Sent Egziperijevog Malog princa – izložba Neizbrisivi prostori proteklih samoća takođe predstavlja apstrahovane geometrizovane forme jarkih boja, ne više izmišljenih već zatečenih setinga, koji u tom smislu sadrže (ne)izbrisani trag autorkinog prisustva.
Neposredni arhitektonski predložak (pretežno eksterijera) transponovan je kroz fotografiju koja tako predstavlja neposredno polazište datih akrila na platnu.
U tom smislu, njene slike odlikuje vid ilustrativnog kadriranja koje odgovara određnim pretpostavkama pop-arta, dok se kompoziciona dispozicija slikarskih elemenata, boje i poteza četke može sagledati u duhu uzornih ostvarenja post-slikarske apstrakcije, od minimalističkog slikarstva, do op-art-a, piše u predgovoru Iva Leković, istoričarka umetnosti.