Kuća u Sremskoj Kamenici koju talasasti krov spaja s prirodom
Filmski prizor!
Kada kuća ima fluidni, nesvakidašnji oblik, to uglavnom izgleda spektakularno, ali retko kada takve objekte možemo da vidimo u Srbiji. Modelart arhitekti imaju novi projekat koji pokazuje kako to izgleda kada postoji spremnost da se iskorači iz uobičajenog – i pomere granice u dizajnu.
Na širokoj parceli u Sremskoj Kamenici, okruženoj bujnom vegetacijom, izgrađena je kuća namenjena za odmor i uživanje, ukupne površine oko 100 kvadratnih metara. Kuća je namenjena četvoročlanoj porodici koja voli da boravi na otvorenom i u prirodi, piše SuperProstor.
Arhitekte su želele da uspostave snažnu vezu između enterijera i okolnog pejzaža, uz obavezno očuvanje postojećih stabala i šumovite zone na kraju parcele, bogate gustim rastinjem, među kojima se posebno ističu stare, velike lipe.
Ovaj uslov je značajno uticao na raspored prostora i formu same kuće, pa je ona oblikovana tako da se prirodno razvija u širinu, prateći konfiguraciju terena i stvarajući utisak da arhitektura predstavlja produžetak prirodnog ambijenta, a ne nametnutu intervenciju.
Evo kako je to postignuto.
Kada se kuća stopi s prirodom…
Klijenti Modelart studija su želeli da što više vremena provode na otvorenom, zbog čega je površina zatvorenog dela kuće relativno skromna – akcenat je stavljen na natkriveni eksterijer.
Prostrane staklene površine povezuju unutrašnjost sa dvorištem, čineći prirodu konstantnom pozadinom svakodnevnog života u kući: žitelj u svakom trenutku ostvaruje vizuelni i fizički kontakt sa spoljašnjim prostorom.
Na krovnoj terasi nalazi se natkrivena drvena kubična konstrukcija, koja unosi nenametljiv vertikalni akcenat, ne narušavajući pretežno horizontalni karakter kompozicije.
Jasan arhitektonski izraz i meka, tekuća forma vidljivi su u talasastoj liniji krova koja objedinjuje objekat i njegovo okruženje. Ovaj prostorni ritam predstavlja savremeno tumačenje japanskog principa engawa – prelazne zone koja nije ni potpuno spolja ni potpuno unutra, već istovremeno pripada oba ambijenta.
Takav međuprostor pruža zaštitu od vremenskih uticaja, ali i čini ključni identitetski element kuće: diskretan spoj eksterijera i enterijera, kao i svakodnevno mesto za odmor, meditaciju ili jednostavno uživanje u prirodi.
Materijali su odabrani s posebnom pažnjom kako bi podržali ovakvu naraciju. Toplina drveta, koje oblaže i vertikalne i horizontalne površine, pojačava osećaj taktilnosti i atmosfere skloništa.
Spoj drvene teksture i glatke bele fasade uspostavlja harmoničan odnos između prirodnih elemenata i arhitektonskog izraza.
Objekat je realizovan kroz design-build pristup, u kojem su proces projektovanja i izgradnje objedinjeni u jedinstven tok stvaranja.
Ovakva metodologija omogućila je detaljnu kontrolu forme i preciznost u izvođenju, zahvaljujući neprekidnoj koordinaciji svih učesnika od početne ideje do završene realizacije.
Fotografije: Miloš Martinović