Agnes Scherer (rođena 1985. u Nemačkoj) je savremena umetnca koja u svom radu spaja slikarstvo, kolaž i ručno izrađene artefakte u velike instalacije koje podsećaju na pozorišne scene.
Njene imerzivne naracije zahtevaju aktivno učešće posmatrača, dok ispituje dinamiku moći i prateće psihološke mehanizme koristeći anakronizme i univerzalno prepoznatljive simbole.
Oslanjajući se na analize umetničke, antropološke i kulturne istorije, njen rad često osvetljava začudne načine na koje se istorijski sistemi, ekonomije i društvene uloge odražavaju u savremenosti.
Umetnost Agnes Scherer poprima oblik predstava sa lutkama, s motivima koji se ponavljaju i deluju kao zagonetni gospodari sudbine. Njene ekstravagantne izložbe, koje često uključuju performativne elemente, svesno izmiču jasnoj definiciji ili sudu, sugerišući da je i ona, poput posmatrača, možda saučesnik.
Saznajte nešto više o njenoj umetnosti.
Agnes Scherer: Srednjovekovni motivi u modernom kontekstu
Umetnost Agnes Scherer često se bavi prizivanjem iznenađujućih slika, trenutaka i povezanosti. To su slobodno interpretirane scene umetnice, zasnovane na stvarnim događajima.
Njeni radovi podsećaju na barokne spektakle, ali su istovremeno prožeti savremenim komentarima o moći, kapitalizmu, mitologiji i svakodnevici.
Kroz čitavu svoju umetničku praksu, Scherer istražuje odnose moći i psihologiju koja ih održava. Oslanjajući se na analize istorije umetnosti, antropologije i kulturne istorije, ona „izvrće“ umetničke strategije koje su izvorno služile konsolidaciji moći.
U instalaciji Strawfires, narativ o pogubljenju odsecanjem glave ne tretira se kao kraj sam po sebi, već kao neprekidni proces transformacije – ponavljajuća sekvenca prkosa i obnove, oličena u simbolički nabijenim korpama giljotine koje hvataju glave.
Poslednji segment dela prikazuje jednu takvu korpu na obali Tibra, u kojoj se nalaze napušteni blizanci Romul i Rem, koji će kasnije biti pronađeni i odgajeni od strane svinjara. Tako uspevaju da kao odrasli preuzmu presto, ostvarujući upravo ono što je trebalo da bude onemogućeno. Iznad njih, kao sunčana kraljevska korona, uzdiže se lik Marie Antoinette.
Njena samostalna izložba A Thousand Times Yes sastojala se od imerzivne instalacije koja uključuje seriju novih slika i skulptura koje prikazuju izmišljeno venčanje.
Uz dozu humora, Scherer se osvrnula na savremenu opsesiju koju, čini se, neke žene srednje klase sa izraženim prisustvom na Instagramu imaju prema svom „danu venčanja“. Umesto da samo prikazuje taj događaj, umetnica je birala i tumačila određene simbole i gestove kako bi ponudila komentar na ekscese zapadnog kapitalističkog društva, istovremeno promišljajući heteronormativnu organizaciju moći.
Instalacija tako funkcioniše kao istovremeno zavodljiva i ironična ceremonija – raskošno dekorisana, ali duboko kritična prema vrednostima koje takve predstave podržavaju i perpetuiraju.
Obe scenografije su pune minuciozno izrađenih detalja: figura, ukrasa, tekstila, osvetljenja. Sve je u funkciji priče, dok koristi prepoznatljive simbole (krune, krstove, korpe, sunce, zmije) i ubacuje ih u nove kontekste kako bi otkrila njihove ideološke korene i kontradikcije.
Scherer gaji duboko poštovanje prema zanatu i materijalu. Sve u njenim instalacijama je ručno rađeno: slike su slikane temperom, detalji su sečeni, šiveni, lepljeni.
U tom smislu, Scherer ne imitira srednji vek: ona ga rekonstruše kao pozornicu, kao mesto gde se univerzalne teme moći, roda, mita i vere mogu dramatizovati i prepoznati u današnjem svetu.
Njen rad pokazuje da je prošlost kao arhiv nesvesnih struktura koje i dalje oblikuju naše društvo, često na nivoima podsvesnog.
Fotografije: instagram agnesscherer