Povezano
Edward Hopper je najvažniji realistički slikar Amerike 20. veka. Međutim, njegova vizija stvarnosti bila je selektivna i pokazuje nam da realizam nije samo doslovno ili fotografsko kopiranje onoga što vidimo, već interpretativno prikazivanje stvarnosti.
Edward Hopper je rođen 1882. godine u Njujorku, u porodici srednje klase. Od 1900. do 1906. godine studirao je na New York School of Art, gde je tokom studija prešao s ilustracije na likovnu umetnost. Nakon završetka školovanja, kratko je radio kao ilustrator, a kada je ova karijera završena, otišao je na tri međunarodna putovanja koja su značajno uticala na budući tok njegovog rada i vrstu umetnosti kojom će se baviti. Između 1906. i 1910. godine, Hopper je posetio Evropu tri puta, pri čemu je Pariz imao veliki uticaj na njegov umetnički razvoj. Ovaj grad, njegova arhitektura, svetlost i tradicija umetnosti, odlučujuće su oblikovali njegov umetnički pravac.
Za Hoppera, susret s impresionizmom bio je odlučujući. Svetlost u impresionističkim slikama i tematski tretman arhitekture i prirode posebno su ga privukli i imali su uticaj na sve njegove radove. Na njega su najviše uticali veliki evropski umetnici – Johannes Vermeer, Caravaggio, Rembrandt i Diego Velazquez. Claude Monet, Cézanne, Van Gogh, Georges Seurat – uticaj svih tih slikara direktno se odražava u njegovom delu.
Sa 37 godina, Edward Hopper je dobio prvi poziv za samostalnu izložbu, na kojoj su bili prikazani neki od njegovih najfinijih umetničkih radova. Na izložbi u Whitney Clubu bilo je izloženo 16 njegovih dela, a iako nijedno od tih dela nije prodato, ova izložba je značajno usmerila njegovu karijeru u novom pravcu. Umesto da bude samo priznat među stručnjacima, njegova umetnost je postala dostupna široj javnosti, a on je postao poznatije ime. Ova izložba je otvorila vrata daljeg razvoja njegovog umetničkog puta i omogućila mu da stvori nova dela koja će definisati njegovu karijeru.
Teme napetosti između pojedinaca i sukoba između tradicije i napretka, kako u ruralnim, tako i u urbanim sredinama, stalno se pojavljuju u radu Edwarda Hoppera. Njegov odabir tema, naročito mesta koja je slikao, činili su se pomalo nepredvidivim, jer su bila deo njegove stalne borbe sa hroničnim dosadama koja je često gušila njegovu želju za slikanjem. Ova borba ga je naterala da stalno bude u pokretu – u potrazi za inspiracijom, koja je, najmanje bolno, dolazila kroz stimulaciju novih okolina.
Danas mnogi istoričari umetnosti smatraju Edwarda Hoppera za najistaknutijeg američkog impresionistu, uz Winslowa Homera iz 19. veka. Hopperova sposobnost da sa minimalizmom i jednostavnošću stvori duboku emocionalnu napetost u svakodnevnim scenama postavila ga je na mesto jednog od najvažnijih američkih umetnika tog vremena.
Evo njegovih najvažnijih radova.
EDWARD HOPPER JE NAJPOZNATIJI PO SLICI „NIGHTHAWKS“
Enigmatična aura se probija kroz platno ove slike, stvarajući osećaj potpune otuđenosti i voajerizma. Par prikazan na slici podseća na likove koje su tumačili Humphrey Bogart i Lauren Bacall u filmu „To Have and Have Not“. Uznemirujuća i gotovo zlokobna atmosfera prisutna u ovom delu naglašena je agresivnim veštačkim svetlom i osećajem da su likovi zarobljeni kao muve u baru koji nema vidljiv izlaz.
Hopper je majstorski stvorio atmosferu unutrašnje napetosti i izolacije, u kojoj likovi deluju kao da su u nekoj vrsti međuprostora, između stvarnog i apstraktnog. Praznina i hladnoća prostora, u kontrastu s toplim svetlom, stvaraju duboko emotivno iskustvo, a sama slika postavlja pitanje – da li su ti likovi zaista slobodni ili samo zatvoreni u svom vlastitom svetu, daleko od svega što ih okružuje?
„GAS“
Ovo delo, naslikano 1940. godine, prikazuje prizor pri zalasku sunca na izolovanoj pumpi. Ovo delo hvata suštinu usamljenosti u ruralnoj Americi, što je u oštroj suprotnosti sa njegovim urbanim radovima. Meko svetlo koje izlazi iz pumpe pojavljuje se iz okružujuće tame, simbolizujući oazu svetla u inače mračnom i nenaseljenom svetu. Hopper koristi svoju veštinu u radu sa svetlom kako bi stvorio atmosferu koja je istovremeno spokojna i melanholična, zabeležujući trenutak usamljenog mira.
„COMPARTMENT C, CAR 293“
Edward Hopper nas vodi u intimnost železničke kabine, gde žena sedi, potpuno uronjena u čitanje. Naslikano 1938. godine, ovo delo prikazuje usamljenost usred pokreta i putovanja. Svetlost koja prolazi kroz prozor osvetljava scenu na meki, refleksivni način, naglašavajući kontrast između unutrašnjosti i spoljašnjosti vagona. Zelene i žute tonove kabine koja uokviruje figuru žene, čiji šešir i držanje podsećaju na eleganciju pomućenu melanholijom, Hopper majstorski koristi kako bi stvorio atmosferu introspekcije.
„ROOMS BY THE SEA“
Ova realistička slika prikazuje unutrašnjost spavaće sobe koja se otvara direktno prema moru, sa svetlom koje preplavljuje prostoriju. Otvorena vrata koja vode ka okeanu stvaraju snažan kontrast između intimnog prostora i ogromnog nepoznatog, što možda simbolizuje beg ili izolaciju. Bez vidljivih figura, slika dodatno pojačava osećaj usamljenosti.
Fotografije: instagram themuseumofmodernart