Retko koje ime i ličnost koja stoji iza njega danas ima moć da se na globalnoj sceni zadrži duži vremenski period. Stvari se dešavaju i smenjuju (pre)brzo, a onaj ko je pijedastalu bio do juče, već danas može se naći po strani nadjačan i suvišan. Frida Kahlo je jedno od tih retkih, neuništivih imena i života koji do danas ostaju vredni pomena. Kada su u pitanju autentične ličnosti koje prevazilaze prostor i vreme i ostaju nadahnjujući kroz generacije i promene, uvek se zapitamo ko je za njih bio neko takav. Ko je inspirativnima bio inspiracija?
Odakle dolazi oreol od cveća, meksičke ogrlice od torzala, srebrne filigranske minđuše, neustrašiv pogled ispod gustih, spojenih obrva i hrabrost življenja ispod svih slomova? Pleme Zapoteka bilo je Fridina ultimativna inspiracija.
Ona je tokom 1930-ih počela da istražuje Zapoteke i Asteke, posmatrajući ih kao zdrave kulture koje žive u skladu sa prirodom. Zapoteci su svojevremeno bili najproduktivniji zlatari u regionu, društvo koje se izražavalo kroz prepoznatljivu umetnost i dekoraciju, od odeće do arhitekture, a preneti su na i na modni dizajn i tekstil – „kutijaste“ bluze sa svojim prepoznatljivim obrubljenim panelima koje je Frida obožavala.
Njihov glavni grad, Tehuantepec, je danas poznat po prepoznatljivom stilu oblačenja među ženama; tradicionalne glomazne suknje, zanatski vezene bluze i raskošne frizure. To je vidljiv podsetnik da u ovom regionu žene Tehuane vladaju u ovom istorijski matrijarhalnom društvu gde su nekada imale ekskluzivna trgovačka prava i bile dominantne na tržištima. Pored estetike, poslovna sposobnost ovih žena nije mogla da se ne dopadne jednoj emancipovanoj ženi poput Fride.
Ono što ju je dodatno privuklo kod ovog plemena je činjenica da su bili liberalno društvo po savremenim standardima. Od najranijih vremena do danas oni su priznavali i tolerisali tri roda: ženski, muški i muxe, izraz jedinstven za osobu rođenu kao muškarac, ali koja se oblači i ponaša drugačije, odnosno učestvuje u aktivnostima oba pola. Ne defnišu se kao homoseksualci, već se naprosto posmatraju kao treći odvojeni pol, bez pritisaka sa kojima se često suočavaju transrodne osobe u zapadnim društvima. I u ovom aspektu dolazimo do još jedne povezanosti sa plemenom Zapoteke, budući je i Frida zagovarala i prihvatala rodnu fluidnost, osećala se i kao muško i kao žensko i to ispoljavala na fizičkom planu, brkovima i spojenim obrvama između ostalog, a više puta je ispred objektiva pozirala u muškom odelu. Vezene Huipil bluze u obliku kutije po kojima je postala poznata, saopštavale su te izbore, ali su joj u isto vreme omogućavale da diskretno sakrije proteze koje je morala da nosi veći deo svog života.
Tokom godina, namerno je mešala zapadnjačku modu sa tradicionalnim odevanjem, koristeći svoju eklektičnu garderobu da izrazi feministički, politički i nacionalistički meksički identitet. Danas je njen imidž utkan… svuda: u dnevnike, šolje, lutke, filtere, nakit i modne piste. Ona je arhetip sa kojim se svi mogu povezati, simbol kako ženske tako i društvene i fizičke patnje. Frida Kahlo je, rečju, svetski brend. Sa druge strane, ona je i žrtva masovne pop kulture, a Fridamanija je dovela je do toga da njena ličnost postane jednobrazna, dok se poreklo njenog identiteta i njenih umetničkih dela gubi. Jasno je da je njena ličnost sve samo ne jednodimenzionalna.
